'Heb je een zeemeermin gevangen?'
BENEDEN-LEEUWEN
COLETTE BECKERS
Hengelsportvereniging Dobbertje Onder viert haar 70-jarig jubileum. Voor het feestweekeinde was geen animo, maar dat is al vergeten. Vissen, daar gaat het om.
'Ik zat van de week aan de Wiel, komt er een goudkarper aan. Wel 80 centimeter. We keken elkaar lang aan, op een gegeven moment begon het zelfs mijn hond te vervelen."
Hans van Zwam is een man van mooie verhalen. En van visclub Dobbertje Onder die zijn 70-jarig jubileum viert. Voorzitter was hij, tot hij werd ingehaald door de 'digitale snelweg', zoals hij het noemt.
"Tegenwoordig hebben de mensen bij de club prachtige shirts. Waar is de mijne?", vraagt hij lachend aan clubsecretaris Joop Koolhout (bijna 50 jaar lid) en voorzitter Ronald Kool ('ook al heel lang lid'). Die blijven het antwoord schuldig, terwijl Koolhout zijn telefoon uit zijn zak pakt om een foto van een vangst te laten zien. "Wat heb je gevangen, een zeemeermin?", vraagt Van Zwam. "Nee, een zeelt. Ik vis normaal op kleintjes, maar deze was wel 53 centimeter."
Zijn collega-hobbyvissers zijn onder de indruk. De vaders van Koolhout en Van Zwam zaten ooit ook in het bestuur van Dobbertje Onder. Wie de club precies oprichtte, weten ze niet. Wel dat die nu 600 leden telt, onder wie 80 jeugdleden.
Bij een wandeling langs de Wiel komt het tentje van jeugdlid Tom Derks (16) snel in zicht. De tiener zelf niet. Het is 10.30 uur, véél te vroeg voor hem om op te staan.
Van Zwam: "Jongens kom, sta eens op." Derks steekt zijn slaperige hoofd uit de tent. Voor een seniorlid hebben de jongeren respect. "Ik leer veel van deze mannen", zegt Derks, die met zijn voet een kaarsje van gisteravond opzijschuift. Koolhout: "Respect voor de natuur, en hoe je zorgt dat een vis niet lijdt, bijvoorbeeld. Hand nat maken als je de haak eruit haalt, dan tast je de slijmlaag niet aan."
De jonge vrienden, vergezeld door een labrador, hebben hun viskamp drie dagen geleden opgeslagen. "Jullie hebben het hier goed opgeruimd", zegt Van Zwam. "Mooi, dat ze het hier gezellig hebben, met een biertje erbij. Dat moet toch kunnen?"
Vissen, de jongeren doen het voor de gezelligheid én het moment van trots dat ze met die dertigponder in hun armen op de foto gaan. De ouderen vissen vooral voor de rust en de natuur. Op de invalidensteiger van de club - nu onder water - zijn de mannen trots. Ook legden ze een aantal kleinere steigers aan, waar ze elk minstens eens per week komen.
Vroeger was het vissen anders, zeggen de mannen.
"Toen nam je de vangst mee naar huis en bakte je die in het zuur. Nu is het wegen - het draait allemaal om het gewicht - op de foto gaan en de dieren terugzetten. Mensen gaan naar de visboer hè, ze eten liever kabeljauw dan brasem."
Het jubileumweekeinde van de visclub werd onlangs afgeblazen. Te weinig belangstelling. Veel leden houden blijkbaar niet van sociale aangelegenheden, maar willen gewoon (in hun eentje) vissen. Precies wat de mannen alweer gepland hebben. "Jammer van dat weekeinde, maar nu gaan we lekker forellen."
Bij de jarige visclub Dobbertje Onder hebben de jongeren respect voor de ouderen.
(Artikel uit de Gelderlander van zaterdag 9 juli)